Aç tavuk kendini darı ambarında zannedermiş!
Bizimkisi de öyle..
Ankaragücü 100.yılını kutluyor ya...
Hani her yüzyılı deviren takım bunu şampiyonlukla taçlandırıyormuş gibi, sezon başından bu yana bir şampiyonluk türküsü tutturduk gidiyoruz.
Ne şampiyonluğu kardeşim ? Kendi sahasında maç kaybeden bir takımın bırakın şampiyon olmayı, şampiyonluk hayali bile kurması abesle iştigal olur.
Avrupa'da başkentinden şampiyon çıkmayan tek şehir Ankara. Bu gidişle de çıkacağı yok. Yeni bir kan, yeni bir nefes dedik. Melih Gökçek destekli Ankaragücü dedik. Bursaspor yaptığına göre Ankaragücü niye yapamasın dedik.
Dedik de, bizim dediklerimiz La Fontain'den masallar gibi oldu. Baksanıza Ankaragücü'nden her gün çatlak sesler geliyor.
Huzur yok. Ağzı olan konuşuyor. En son Melih bey, taraftarlara aba altından sopa göstermiş;''Olumsuz tezahürat devam ederse bırakır giderim''demiş. Huzur olmayan, otorite boşluğu bulunan bir yerde başarıdan söz etmek olası mı?. Tabii ki hayır. Dedik ya, kendimizi kaptırmışız.
Yönetici uyumu olmayan, teknik direktörü ile taraftarı arasında sürtüşme olan, futbolcularının paralarını alamadığı dedikoduları ayyuka çıkan, hele hele her gün yönetiminin yasal olup olmadığı tartışılan bir takım için kendimizi daha fazla kandırmayalım. Bu takım ite kalka gider. Ancak, nereye kadar? İşte onu tahmin etmek zor. Hemde çok zor..
