Türkcell Süper Lig'de 2009/10 Futbol Sezonunun sonuna yaklaştık.
Bitime iki hafta kala şampiyonluk yarışı nefes nefese devam ediyor. 32. hafta maçları sonrası kesinleşen tek şey; şampiyonun Fenerbahçe veya Bursaspor olacak olması.
Fenerbahçe, Ankaragücü ile deplasmanda oynarken, Bursaspor garanti 3 puanı cebine koyup, kardeş takımının İstanbullu renkdaşına çelme takmasını bekleyecek. Bir başka deyişle; Şampiyonluk yolu Ankara'dan geçecek. Ankaragücü de şampiyonluk vizesi vermede baş rol oynayacak.
Ankara ile Bursa arasında kurulan ''Kardeşlik köprüsü''nden görünen o ki, bu hafta çok kişi geçecek. Bursa-Ankara karayolu hiç olmadığı kadar yoğun bir trafik yaşayacak. Bursaspor'un haftayı maç yapmadan geçirecek olması, rakibi Fenerbahçe'nin de başkent deplasmanına gidecek olması bir fikstür rastlantısından öte düşünülmelidir.
Yaşlı 19 Mayıs Stadı'nın tribünleri belki de tarihinde ilk kez böylesine zorlu, psikolojik açıdan gerginliğin son halkasında olan bir doksan dakikaya şahitlik yapacak. Ankaragücü kendisi için değil, Bir başka Anadolu takımının şampiyon olabilmesi için mücadele edecek. Aslına bakarsanız, bu konum insanı biraz hüzünlendiriyor. İşte burada makarayı geriye sarıp düşünmek istiyorum.
Kardeş takım esprisi iyi hoş ta, Ankaragücü, Bursaspor için değil de, keşke kendisi için şampiyonluğa oynasaydı diyorum. O yaşlı 19 Mayıs Stadı Başkent Ankara'nın şampiyonluğu için bir gelin gibi süslenseydi ne güzel olurdu diye düşünüyorum. ''Bastır Ankaragücü'' sloganının 100 yıllık geçmişe sahip Ankaragücü'nün kendisi için değil de, bir başka takım lehine atılacak olması hüzün veriyor doğrusu. Ünlü halk şairi Karacaoğlan söylediği gibi; Ben güzele güzel demem, güzel benim olmayınca.
Sonuç olarak, Ankaragücü lig tarihinde İstanbul dışında sadece Trabzon'a giden şampiyonluğun zincirlerini kırarak bir başka şehir daha gitmesi için ter akıyacak. Ancak, Ankaragücü için elbette en güzel olacak şey şampiyonluk bayrağını Ankara Kalesi burçlarına dikmektir.
Site İçi Arama
