ANKARAGÜCÜ 102 YAŞINDA.

31 Temmuz 1910'da kurulan Ankaragücü bugün 102. yaşını kutluyor. Klasspor ailesi olarak biz de iyi ki doğdun Ankaragücü diyoruz.

Kulüp sitesinde yayınlanan Sayın Meriç Enercan'ın kaleme aldığı yazıyı aynen aktarıyoruz.

İSTANBUL’DA DOĞDU ANKARALI OLDU

31 Ağustos günüydü doğum tarihi.. Yıllardan 1910...

Ve Ankaragücü, İstanbul’da doğdu o gün...

İstanbul’da doğup, Kurtuluş Savaşı’nda Ankaralı oldu.

İlk rengi, sarı yeşil idi. Tıpkı kavun ile üzüm gibi.

Tatlı, keyif veren ve gösterişli...

Aslında kuruluşu, sıkı bir çekişmenin ürünüydü.. Aynı tarihte yani 31 Ağustos 1910’da kurulan Altınörs İdmanyurdu ile Turan Sanatkarangücü’nün yine aynı gün içinde birleşmesiyle futbol sahnesine çıktı, Ankaragücü...

Anlayacağınız sancılı doğdu...

Sancısı, o günden bugüne hiç bitmedi.

İlk günden yaşanan çekişmelerle yaşadığımız günlere geldi.

Hep popülerdi, popüler kaldı.

Kurtuluş Savaşı sırasında şehit veren iki takımdan birisiydi Ankaragücü, ‘Millî Mücadele’ yıllarında ülkeye yaptığı hizmetlerle ön plana çıktı.

Mermi üretti, savaş için askeri mühimmat yaptı, bunları İstanbul’dan Ankara’ya; oradan da tüm Anadolu’ya taşıdı.

Yılmadan, korkmadan, bıkmadan, usanmadan... Yazılan şanlı Türk tarihinin mürekkebi oldu...

Gurur duyulacak işler yaparken, kötü günler de yaşadı.

Küme düştü, parasız kaldı, başarısızlıkları sevenine kabus oldu.

Ama hiç sahipsiz kalmadı. Yere düşmedi, başı eğilmedi.

Mermi gibi dik, hızlı ve sert idi her zaman.

İyi gününde, kötü gününde hep seveni vardı...

ATATÜRK’ÜN RENGİNİ VERDİĞİ TAKIM

Sarı lacivert renklerini, Büyük Kurtarıcı Mustafa Kemal Atatürk verdi.

“Kavunun sarısı, Ankara üzümünün laciverdi olsun” dedi Büyük Türk.

Renk Babası oldu Ankaragücü’nün...

Belli ki içten içe sevdi, yüreğinden destekledi...

Bakmayın siz, birilerinin sıkça tekrarladığı “Atatürk bizdendi” palavralarına...

Hiç bir takıma söylemediğini, Ankaragücü’ne de söylemedi.

“Fenerbahçeliyim, Galatasaraylıyım, Beşiktaşlıyım” demediği gibi “Ben Ankaragüçlüyüm” diye de bir laf etmedi.

Ama Ankaragücü’ne rengini verdi Mustafa Kemal Atatürk...

O da yeterdi, Başkent yaptığı Ankaralılara...

AŞKIN SARI LACİVERT HALİ

Sevgi dedik ya... İnsanlar da sevdi Ankaragücü’nü...

Yüzler, binler, onbinleri ve hatta yüzbinler gönlünü verdi.

Bir karşılık beklemeden sevdi.

Aşkın sarı lacivert haliydi Ankaragüçlülerin yaşadığı...

Karşılıksız aşkın, dayanılmaz ağırlığını yaşadılar yıllarca...

Hepsi hepsi, iki Türkiye Kupası, bir de Devlet Başkanlığı Kupası’ydı 102 yıllık hasılatı...

Sadece bu kadarı için verilen sevginin bir tanımı olabilir miydi?

1959’da başlayan resmi 1. Lig’de şampiyonluk görmediler.

Aslında göremeyeceklerini bile bile sevdiler Ankaragücü’nü...

Umudun bile karşılığı olmadığını bilerek...

Bu, öylesine bir sevda idi.

Dünyada eşi olmayan bir garip tutkuydu, Ankaragüçlünün yaşadığı...

İYİ Kİ DOĞDUN ANKARAGÜCÜ

Bu tutkuydu, insanları tribünde, sokakta bir araya getiren.

Bu sevgiydi, tribünde ilk kez karşılaşanların, 40 yıllık dost gibi sarılmasına neden olan.

Galibiyette pembe bulutlara çıkarıp, yenilgide karalara büründüren işte bu tutkuydu...

100, 101, 102 fark etmeden yaş gününü kendi halinde kutlayan bu insanlardı.

Ankaragücü ile yatıp, Ankaragücü ile kalkanların ebedi tutkusuydu...

Babadan evlada geçen, bitip tükenmeyecek bir sevdaydı Ankaragücü...

Dün olan, bugüne kalan, yarına devrolan...

İyi ki doğdun Ankaragücü, iyi ki varsın...
Ve her zaman olacaksın...